Toen ik 21 was verliet ik het huis en ging bij mijn vriend wonen. Ik was aan een voltijds studie begonnen en had twee parttime banen, maar ik gaf de universiteit en mijn werk op zodat ik meer tijd had voor mijn seksuele begeerte. Ik schaamde me erg, daarom overtuigde ik mijn vriend met me te trouwen. Soms leefden we ons op elkaar uit terwijl we naar porno keken. Als mijn man niet thuis was, keek ik naar porno en masturbeerde. We waren allebei seksverslaafd, en dagelijks hadden we woede-uitbarstingen tegen elkaar. Lust doodde onze relatie.
Drie jaar later ging ik bij mijn man weg en terug bij mijn ouders wonen. Bij de scheiding kreeg ik de computer. Ik keek naar de porno die mijn man had gedownload. Soms leefde ik mijn lust uit terwijl ik ernaar keek, en dan walgde ik zo van mezelf dat ik de video verwijderde. Daarna keek ik naar een andere.
Dat jaar begon ik mijn seksuele begeerte uit te leven met een voormalige professor van de universiteit. We deden het één keer en ik raakte geobsedeerd door hem, maar hij had genoeg van me. Ik stalkte hem online, belde hem op zijn werk en ging naar zijn kantoor. Hij zei dat ik moest stoppen. In mijn wanhoop over het verliezen van deze ‘verbinding’, begon ik te chatten op het internet. Ik bleef ’s nacht laat op om over seks te chatten. Ik probeerde fantasieën met anderen te beleven door seksuele gesprekken te typen. Vervolgens kocht ik een camera en zette expliciete foto’s van mezelf online. De reactie kwam niet overeen met mijn fantasie en ik voelde me minder dan menselijk. Maar ik bleef dit doen.
Ik voelde me verpletterd door de schaamte over het online uitspelen van mijn lust met vreemden. Ik was geobsedeerd door gedachten over seks met mijn oud-leraar. Ik was geobsedeerd door het verbodene. Ik begon me af te vragen of ik seksverslaafd kon zijn.
Op een dag – onmiddellijk nadat ik mij seksueel had uitgeleefd in cyberspace en ten einde raad was – zocht ik online naar hulp, vond een ‘S’-gemeenschap en belde één van de leden. Ik ging naar mijn eerste ‘S’-bijeenkomst. Ik was de enige vrouw op een bijeenkomst van ongeveer acht mannen. De mannen probeerden me gerust te stellen, maar na slechts drie bijeenkomsten zocht ik op internet naar een vrouwenbijeenkomst en vond een SA-bijeenkomst voor alleen vrouwen. Ik bezocht elke week trouw de bijeenkomst, bleef een maand nuchter en ontving een 30 dagen-chip. Maar ik was niet echt betrokken bij de groep. Ik herinner me dat ik dacht: “Ik kan mezelf geen seksverslaafde noemen!” Dat zou betekenen dat ik ‘gestoord’ ben, iemand die masturbeert en worstelt met de lust om te masturberen. Zo ben ik niet!
Ik masturbeerde zeker, maar bij mij was dat anders! Uiteindelijk ging ik niet meer naar bijeenkomsten. Ik besloot dat ik het SA-programma alleen kon doen. Raad eens wat er gebeurde? Ik viel terug in mijn oude gedrag en nam meer risico’s. Ik ging zoeken op internet naar porno die ik nog niet eerder had gezien, en ging mijn seksuele begeerte weer online uitleven. Ik begon weer naar nachtclubs te gaan en te daten. Mijn verslaving liep helemaal uit de hand. Ik ging mijn seksuele lust bevredigen op het werk tijdens de pauzes. Ik wilde van mijn man scheiden omdat hij me emotioneel en fysiek misbruikte, maar ik was hem weer gaan gebruiken voor mijn eigen lustvolle bevrediging. Ik dacht een baan te vinden in de seksindustrie zodat ik fulltime zou kunnen lusten. Ik wilde zelfmoord plegen. Ik dacht dat ik seks moest hebben of anders dood zou gaan. Maar mijn lustvolle gedrag doodde mijn geest, mijn creativiteit, mijn persoonlijkheid en alle vreugde. Binnen enkele maanden had ik weer een bodem bereikt.
Ik keerde terug naar SA, verslagen en hopeloos. Ik ging opnieuw naar de vrouwenbijeenkomst. Ze schreeuwden niet tegen me en vroegen me niet wat ik gedaan had sinds ik weg was. Ik begon mezelf te identificeren als een sexaholic. Ik worstelde om een 30 dagen-chip te krijgen en toen een 60 dagen-chip. Ik bleef naar bijeenkomsten gaan. Ik kon me niet voorstellen hoe ik nuchter kon blijven. Mijn triggers kwamen steeds vaker, en het verlangen om seks met mezelf en anderen te hebben kwam terug. De wekelijkse bijeenkomsten waren niet langer genoeg voor mij. Ik werd bereid om al het mogelijke te doen om nuchter te blijven en te groeien in herstel. Ik begon een SA ochtendbijeenkomst van mannen en vrouwen bij te wonen.
Voordat ik naar bijeenkomsten met mannen ging, bad ik dat ik beschermd zou zijn tegen begeren naar en begeerd worden door mannen. In het begin hield ik mijn hoofd omlaag en luisterde. Tot mijn verbazing hoorde ik mijn verhaal telkens weer. Ik begon weer tot leven te komen. Op aanraden van mijn sponsor waagde ik het erop om een grote gemengde bijeenkomst bij te wonen. Ik was verwonderd om mensen te ontmoeten die tien jaar of langer nuchter waren! Ik had niet geweten dat dit mogelijk was. Ik begon te delen op bijeenkomsten en ging niet dood. Ik werd ontvangen als één van hen.
Vandaag ben ik trots te zeggen dat ik een herstellende sexaholic ben die ervan houdt om naar SA-bijeenkomsten te gaan, en ik word gesteund door honderden mensen in de SA-gemeenschap, zowel mannen als vrouwen. Ik ben niet meer alleen.