Toen ik acht jaar was in de hongerwinter 1945 woonden wij in een “betere” buurt. Mijn Duitse moeder was de tweede vrouw van mijn vader, weduwnaar met een aantal volwassen kinderen. Vanuit de bossen vlak bij ons vuurden de Duitsers hun projectielen naar Londen. ’s Nachts werden wij gebombardeerd door de geallieerden. Wij hoorden soms de projectielen vlakbij neerstorten. Ze waren onbetrouwbaar. Er was voor ons geen licht, geen verwarming, geen eten. Na de oorlog was er geen school, ik leefde op straat. Vader was zwaar gestoord en liep in pyjama de straat op of hoorde stemmen die hem opdroegen mijn broertje te vermoorden. Hij sliep slecht, moeder dus ook. Zijn pensioen werd uitbetaald in vooroorlogse guldens, cadeautje van de overheid. We waren straatarm en kregen kleding en voedsel van de bedeling. Ik had later mijn krantenwijk en vakantiebaantjes.
Een dagelijkse Hogere Macht
Ik ben nooit in een konijnenhol gesprongen, maar ik ben diep in het internet gevallen. Daar vond ik een vreemde wereld waar verboden dingen vrij beschikbaar waren – zelfs gevierd werden. Eerst genoot ik van deze geheime plaats waar geen goed of kwaad bestond. Wat ik daar deed, bleef daar. Zo bleef ik daar elke dag langer en langer. Al snel miste ik in mijn leven overdag de intrige van mijn geheime onderwereld. Niet lang daarna veranderden mijn ogenschijnlijk onschuldige online ontmoetingen in ontrouw met anderen in levende lijve. Ik bedroog regelmatig mijn vrouw, na meer dan 15 jaar trouw huwelijk.
Vluchten van het Web
Ik herinner me niet wanneer ik internet pornografie ontdekte, maar ik weet nu dat in moeilijkheden zat zodra ik de eerste keer een hardcore afbeelding op mijn scherm zag. Sinds mijn vroege tienerjaren had naar foto’s van vrouwen gekeken – tijdschriften en stukgelezen romans die we op school aan elkaar doorgaven. De opwinding ontstond door fantasieën in mijn hoofd en de beschrijvingen op de bladzijde. Natuurlijk masturbeerde ik overal bij – net als mijn vrienden dacht ik. Ik sprak er niet over omdat het iets schaamtevols had.
Verslaafd aan lust
Toen ik in 1988 met mijn derde vrouw trouwde, kon ik nog steeds niet zonder lust. Tenslotte kwam het internet en werd ik verslaafd aan chatten met vrouwen online. Eerst onschuldig (ja, natuurlijk), maar het werd steeds erger.
Tot aanvaarding komen
Toen we thuis internet kregen, werd dat mijn hoofdbezigheid. Video’s werden mijn ding. Ik ontwikkelde meer rituelen om mijn verslaafde gedrag te versterken. Ik bleef de hele nacht op om mijn fiks te vinden op homo-sites voor mannen, persoonlijke profielen, chatrooms, en videoseks. Het was nooit genoeg. In 1997 had ik een affaire met een jongen die bij ons woonde. Ik gaf dit toe aan mijn vrouw. Mijn gedrag maakte ons huwelijk kapot. Zij had een belangrijke positie bereikt in haar carrière, en ik creëerde een hel voor haar. Op een nacht was ik online bezig een date te maken met een man, terwijl ik dacht dat mijn vrouw sliep. Ik ging helemaal op in de roes van mijn seksuele gedrag en besefte niet dat ze over mijn schouder meekeek. We maakten ruzie, en door die ruzie zag ik dat ik een probleem had.
Ik ben niet meer alleen
Toen ik 21 was verliet ik het huis en ging bij mijn vriend wonen. Ik was aan een voltijds studie begonnen en had twee parttime banen, maar ik gaf de universiteit en mijn werk op zodat ik meer tijd had voor mijn seksuele begeerte. Ik schaamde me erg, daarom overtuigde ik mijn vriend met me te trouwen. Soms leefden we ons op elkaar uit terwijl we naar porno keken. Als mijn man niet thuis was, keek ik naar porno en masturbeerde. We waren allebei seksverslaafd, en dagelijks hadden we woede-uitbarstingen tegen elkaar. Lust doodde onze relatie.
Er is een oplossing
Het is alweer 11u ‘s avonds, ver over mijn bedtijd, maar ik zit nog steeds achter de computer. Ik ben zo uitgeput dat ik nauwelijks kan typen. Meer dan zes uur heb ik onafgebroken naar seks gezocht op internet. Ik had dingen te doen maar die zullen moeten wachten. Ik begin dingen te vergeten en onvoorzichtig te worden. Morgen ga ik de computer zelfs niet aanzetten.